autor: Zbigniew Markowski
Choć historia jego rodu liczy sobie sześć stuleci, urodzony w 1830 roku Guido Georg Fridrich Erdmann Heinrich Adalbert Henckel von Donnersmarck bez wątpienia jest do dziś postacią najwybitniejszą. Odebrał wyjątkowo staranne wykształcenie: nie tylko w szkołach Europy Zachodniej, ale i na salonach – zaowocowało to później licznymi oraz ważnymi kontaktami w świecie polityki czy gospodarki. Osiemnastoletni Gwidon stał się ostatnią deską ratunku swojej rodziny: gdy wkraczał w świat zarządzania sprawy stały po prostu źle a odziedziczony dług sięgał kilkuset tysięcy talarów.
Niespożytą energią i talentem zbudował niewiarygodnie bogate imperium z kopalniami „Guido” (zakład był jego oczkiem w głowie), „Deutschland”, „Andaluzja”, „Karsten Centrum”, hutami „Donnersmarck”, „Bethlen – Falva”, „Kraft”, zakładami celulozowymi w Kaletach, posiadłościami ziemskimi i leśnymi. Swoje interesy prowadził w Rosji i Norwegii, inwestował we Francji (także na Sardynii). Jak sam mówił, jedyną osobą, która w państwie płaciła wyższe od niego podatki był właściciel imperium Kruppa; Alfred Krupp był zresztą na liście bliskich przyjaciół Donnersmarcka, podobnie jak Otto von Bismarck. Choć odnosił niemałe sukcesy w polityce (był jednym z autorów wielkiego zwycięstwa negocjacyjnego po wojnie francusko – pruskiej), zdecydowanie odmawiał pełnienia funkcji państwowych, wolał pozycję cesarskiego doradcy. Do historii przeszedł również jako autor romansu stulecia zakończonego – jak pisała ówczesna prasa – małżeństwem z najpiękniejszą kobietą Europy – Bianką de Paiva. Dla niej kazał zbudować jeden z najpiękniejszych pałaców ówczesnego świata – świerklaniecką rezydencję zwaną Małym Wersalem. Od stycznia 1901 roku, kiedy to cesarz Wilhelm II nadał Gwidonowi tytuł pruskiego księcia, nalezało zwracać się do niego „wasza książeca mość”.
![Guido Henckel von Donnersmarck](https://www.gwarki.tg.net.pl/wp-content/uploads/2020/12/89-8.jpg)
Swoje pieniądze potrafił przeznaczać na szczytne społecznie cele: dofinansował wzniesienie licznych kościołów, był założycielem – z kapitałem dwa i pół miliona marek – fundacji edukacyjnej dla swoich pracowników oraz ich dzieci – Fürst Donnersmarck – Stiftung. Był tytularnym panem Tarnowskich Gór – to jeszcze jeden powód, dla którego jego postać umieszczono w gwarkowskim pochodzie. Zmarł w roku 1916 pozostawiając po sobie trójkę dzieci (w tym nieślubnego Odo Deodatusa Tauerna), liczne rezydencje od Paryża po Świerklaniec oraz gigantyczne imperium przemysłowe.
Wszystkim zainteresowanym historią rodu Donnersmarck polecamy książki:
Gabrieli Horzeli – Szubińskiej: Tajemnice Donnersmarcków: opowieści i legendy
Arkadiusza Kuzio – Podruckiego: Henckel von Donnersmarcowie. Kariera i fortuna rodu
![Guido Henckel von Donnersmarck](https://www.gwarki.tg.net.pl/wp-content/uploads/2020/12/109.jpg)